Ratchet & Clank

Joris Mertens (Soothsayer)
1 jul 2021
6 minuten om te lezen

Bijgewerkt op: 29 apr 2022

Ratchet & Clank 2016 is werkelijk een apart geval. In plaats van verder te gaan op de bestaande legendarische gamereeks, besluit Insomniac Games in 2016 plots de serie te rebranden. Wat betekent dit juist? Wel, dat ze het verhaal terug helemaal van nul beginnen met een totaal andere kijk erop. In de gamegeschiedenis is dit al vaker gebeurt. Kijk maar naar namen als Mortal Kombat & Devil May Cry. Of zulke methodes werkelijk succesvol uitdraaien? Dat hangt nu echt eens af van game tot game.

Ja hoor, ik ben in 2016 de Ratchet & Clank film gaan zien. Eerlijk gezegd, was deze film vergelijkbaar met hazelnoten poep. Hiermee bedoel ik dus echt slecht, met af en toe iets ertussen wat je leuk vindt. Door deze heftige teleurstelling heb ik het spel dat samen uitkwam met de film nooit eerder een eerlijke kans gegeven. Het verhaal zou namelijk dezelfde lijn volgen, was mij vertelt. Desondanks, toen ik onlangs de game in de rotzooi-bak van Game Mania zag liggen, dacht ik bij mezelf. “Zou het werkelijk zo slecht zijn, als hazelnoten poep?” Het antwoord vind je hieronder.

Movie VS Game Zoals eerder vermeldt, hebben Insomniac Games en Sony een gelijknamige film uitgebracht in dezelfde periode dat de 2016 game verscheen. De twee verhalen zijn dan ook grotendeels identiek. Om nogmaals even duidelijk te zijn, de film was werkelijk afgrijselijk. Deze bestond grotendeels uit fragmenten die meer op cut scenes leken van games, waarop dan actievolle gameplay zou moeten volgen. Maar een film zijnde, gebeurde dit vanzelfsprekend nooit. Hierdoor voelde het verhaal gehaast en onvolledig. Een werkelijke flop weliswaar. Bij de gelijknamige game had ik hetzelfde resultaat verwacht, maar dit viel mij echter goed mee. De welgevormde cut scenes worden vervolledigd met bijhorende stukken gameplay, en de game bevat ook een veel diepere omvang dan de film. Zo zijn er zeker het dubbel aan locaties en zijverhalen te verkennen. Hoofdstukken die nooit in de film zijn vertoont.

Nostalgie in een gloednieuw jasje Al vanaf het begin, ervaar je meteen weer de typische Ratchet & Clank gameplay die je als kind leerde kennen. De moves van onze gele Lombax zijn dan ook krak hetzelfde, zijn gadgets wederom even eigenaardig, en ook zijn vijanden passen volledig bij het originele concept. Opnieuw ga je kratten kapot meppen met je moersleutel om bouten te verzamelen, schieten met knotsgekke wapens, en een variëteit aan verschillende planeten bezoeken. Het dynamische duo Ratchet & Clank zijn overduidelijk terug van weggeweest, maar dit keer wel met vlijmscherpe graphics. Het enige wat werkelijk echt verandert, is het verhaal. Hoewel deze officieel een remake zou worden van het originele Ratchet & Clank spel uit 2002, is de plot zodanig omgevormd, dat er weinig van herkenbaar blijft. Zo introduceert Insomniac Games bijvoorbeeld de Galactic rangers die in de originele versie nooit aan bod zijn gekomen. Vind ik dit slecht? Het tegendeel zelfs, want we hebben het hier namelijk over een kindergame uit het PS2 tijdperk. Laten we eerlijk zijn, toen maalde niemand zich echt om de story van een game. Dat is in de 2016 versie dus totaal anders. Niet enkel zijn er gloednieuwe personages toegevoegd, maar ook Captain Quark zijn rol is drastisch aangepast. Geen zorgen, hij blijft de groene idioot die iedereen kent, maar ditmaal hebben zijn fratsen ook werkelijk consequenties. Om dit alles nog beter te maken, zijn al deze veranderingen in mooi afgewerkte cut scenes gegoten, waarvan tot mijn spijt ook een groot deel gebruikt zijn voor de film.

Copy paste, of gebrek aan inspiratie? Planeet 1, je voelt de Ratchet & Clank vibe meteen. Je denkt bij jezelf. “Dit is nog eens oldschool gameplay, geweldig gewoon!” Planeet 2, je hebt reeds enkele wapens unlocked die je al heftig aan het upgraden bent. “Lekker bezig!” Planeet 3, meer goede herinneringen uit je kindertijd komen aan het licht, maar je begint jezelf stilaan af te vragen. “Waren de originele games niet rijker aan content?” Op dit punt kijk je naar de klok en merk je dat je maar net anderhalf uurtje hebt gespeeld. Nu weet je de waarheid, het spel is te klein! Er zijn minder wapens, de planeten zijn erg klein, en er valt weinig tot niets te vinden. De nostalgische trip waar je voordien zo hyped over was, blijkt nu maar een fractie te zijn van wat de oude games te bieden hadden. Zo spendeer je gemiddeld slechts een half uur per planeet, iets wat bij de originele games uren kon slijten. Ook de collectables zijn een pak minder in aantal en waarde. Deze gouden bouten diende vroeger om talloze kostuums, cheats en coole effecten vrij te spelen. In Ratchet & Clank 2016 bestaat dit pakket maar uit een zestal maskers, wat screen filters en drie cheats. Hoewel het leuk is dat je wederom wapens kan upgraden met skilltrees, heb je hier nauwelijks de gameplay voor. Zo had ik tegen het einde van het spel, slechts vijf wapens volledig geüpgraded. Wat is het nut van een wapenarsenaal, als je de tijd niet krijgt om er fatsoenlijk mee te knallen? Door dit intense gebrek aan content, ben ik mij sterk gaan afvragen waarom Insomniac Games nu überhaupt een rebrand van Ratchet & Clank heeft uitgebracht? Ja tuurlijk, de 2016 versie is wel duidelijk beter dan de originele 2002 game. Maar vergelijk het met de twaalf andere voorgangers, en je zal merken dat zelfs Ratchet & Clank 2 een pak meer in zijn mars had. Hoe komt dit? Had Insomniac Games simpelweg geen inspiratie? Ik weet het niet. maar een waardige rebrand is Ratchet & Clank 2016 zeker niet. Eerder gewoon, een vage kopie in een mooi jasje gestopt.

Kaartjes leggen Er zijn kaarten te verzamelen in dit spel. Blijkbaar is er dus toch iets nieuw te beleven, of niet soms? Jawel hoor, het verzamelen van holocards is een nieuwigheid van de 2016 versie, nog nooit eerder gedaan. Doormiddel van vijanden te verslaan of planeten te verkennen kan je deze kaarten bemachtigen. Als je een setje van drie bijeen horende kaarten vindt, krijg je zelfs een kleine bonus, zoals bijvoorbeeld 5% meer bouten. Dit is echter iets waar je jezelf niet actief mee bezig gaat houden aangezien de kaarten willekeurig verschijnen, en ook omdat er meer dan genoeg van zijn. Je kan zelfs 5 dubbeltjes inruilen tegen een kaart naar keuze. Hierdoor loop je zeker nooit een setje mis. Al bij al een toffe toevoeging, maar niet echt een meerwaarde.

Puzzelen met Clank Net als de meeste Ratchet & Clank games bevat deze ook weer puzzels die je grotendeels met Clank gaat oplossen. Deze bestaan uit hindernisparcours die hij oplost met de hulp van zijn handibots. Dit zijn kleine robotjes die van vorm kunnen veranderen. Zo kunnen ze jou omhoog helpen in de “trampoline” vorm of de “brug” vorm aannemen om over afgronden te geraken. De puzzels die je als Clank moet oplossen zijn nooit te moeilijk maar wel uitdagend genoeg om het brein even wakker te schudden. Naast Clank heeft Ratchet ook nog een gadget genaamd de Trespasser waarmee hij poorten kan openen via een kleine mini game. Deze zijn ook zeker wel aangenaam en niet te moeilijk. De ontwerpers gingen er nochtans duidelijk vanuit dat mensen hier alsnog problemen mee zouden hebben, want je kan deze delen gewoon skippen met een autohack. Dit vind ik een beetje flauw eerlijk gezegd, zeker aangezien de puzzels niet overdreven moeilijk zijn.

Conclusie Wat het werkelijke doel van Insomniac Games was begrijp ik niet zo goed. Hebben ze de film gemaakt om de game te promoten, of juist andersom? Wat het antwoord ook is, beide zijn zonder twijfel ondermaats vergeleken met de legendarische gamereeks dat ze hadden moeten vertolken. Werkelijk, als je een rebrand of remake maakt, zorg er dan op zen minst voor dat er evenveel content inzit als in de originele games. Vooral de grote van de planeten en de korte duur van het spel (10 uur), hebben bij mij voor een fixe teleurstelling gezorgd. Desondanks moet ik wel zeggen dat ik mij elke minuut van het spel heb geamuseerd. De echte Ratchet & Clank vibe is zeker aanwezig, de gameplay verloopt vlot en de nieuwe graphics komen zeker tot hun recht. Ook de toevoeging van extra personages en prachtige cut scenes hebben mij zeer aangenaam verrast. Het hergebruiken van de skilltrees vanuit de PS3 games was een verstandige beslissing, maar om deze echt volledig te kunnen benutten is het spel gewoonweg te kort. De leuke puzzels daarentegen, zijn weer een welverdiend pluspuntje. Door deze bizarre combinatie tussen genoegen en telleurstelling, ben ik helaas op mijn honger blijven zitten. Ik had goesting in meer, maar “meer” was niet aanwezig. Hoewel Ratchet & Clank 2016 mij meteen stevig te pakken had, liet de game mij ook snel weer los, gewoonweg omdat deze niet op bokst tegen de PS2 legendes. Insomniac Games had beter de energie die ze in de film hebben gestoken, meer aan het spel moeten spenderen. Bij deze dus, laten we hopen dat er nooit een 2deRatchet & Clank film komt, maar zeker en vast een volgende game. Als er één ding is dat de 2016 game wel bewijst, is dat Insomniac Games het nog steeds in zich heeft om Ratchet & Clank games te maken. Maar dit lukt enkel als ze hun volledige ziel erin stoppen.