Metro Exodus - Gold Edition

Joris Mertens (Soothsayer)
2 dec 2021
7 minuten om te lezen

Bijgewerkt op: 29 apr 2022

Gebaseerd op het boek Metro 2033 door Dmitry Glukhovsky, ontwikkelde Deep Silver in 2010 een gelijknamige game die razendsnel populair werd bij zowel de first person shooter als horrorfans. Door de ogen van protagonist Artyom, ontdekte we dat een post-nucleaire apocalyps enkel maar te overleven valt diep ondergronds in de metrostelsels van Moscow. Dit blijkt echter niet waar meer te zijn in het 3de en voorlopig laatste hoofdstuk van de Metro reeks, want Artyom maakt een onverwachte ontdekking. Kom, dan overloop ik samen met jullie Metro Exodus – Gold edition, een game die mijn verwachtingen op radioactieve wijze oversteeg.

Zoals de titel al doet vermoeden start het verhaal exact waar het geëindigd was, in het metrostelsel van Moscow. Maar dit duurt echter niet lang, want na slechts een half uurtje gameplay ontdekt Artyom een groot geheim van zijn regering, namelijk dat buiten Moscow er nog andere bewoonbare plekken zijn op de aardbol, zelfs in de open buitenlucht. Enthousiast roept hij zijn beste vriendjes, de Spartans bij elkaar en samen kapen ze een gratis trein waarmee ze naar andere oorden kunnen reizen, op zoek naar een beter leven. Vanaf dit punt is er dus geen sprake meer van metro’s en neemt de roestige locomotief die rol over. Het spel had dus beter Train Exodus kunnen noemen, maar ja, dat klinkt tamelijk brak.

1ste Halte, Open World Ik had nooit gedacht dat een Metro game open world elementen zou kunnen toevoegen, want ja, ondergrondse metro’s zijn tamelijk rechtlijnig. Maar met de komst van een trein, is open world alsnog mogelijk geworden, en jeminee, ik kan jullie vertellen dat dit absoluut geslaagd is! Doorheen de game ga je op verschillende locaties stoppen waarvan er 3 volledig te verkennen zijn en elks zelfs een map hebben. Zo heb je een moerasland, een woestijn en een boslandschap. Bij ieders van deze visueel aantrekkelijke zones mag je toch tussen de 8 en 12 uur aan gameplay verwachten wat maakt dat Metro Exodus geen klein spelleke is. Op de mapjes zie je niet enkel de main objective staan maar ook nog andere sidequests en interessante gebouwen. Check deze zeker allemaal voordat je verder reist want er vallen prachtige upgrades mee te winnen.

2de Halte, De Garagist Hoe anders een post-apocalyptische woestijn verkennen, dan met roestige voertuigen? Ja hoor, de Metro series heeft nu ook wielen ter beschikking. Maar verwacht hier nu geen Mad Max toestanden van met geweren op de motorkap en een gitarist vast getapet op het dak. Nee nee, je krijgt op bijna iedere map wel iets om sneller mee te reizen, zijnde het een autobusje, een mini-treintje of enkele roeibootjes. Maar deze zijn in zo een brakke staat dat ze nog maar net in staat zijn om simpele mutantjes mee aan te rijden. Omwille van mijn sadistisch kantje moest ik hiervan natuurlijk ook een foto maken (knipoog).

3de Halte, Efkes Kasse Is duivels Goed Uiteraard verloopt Artyom’s reis niet zoals een perfect geplande citytrip naar Londen en botst hij op allerlei gevaartes gaandeweg het avontuur. (Behalve linksrijdende auto’s dan toch.) Door de radiatie zijn de overgebleven dieren geëvolueerd tot bloeddorstige mutanten en mensen… En ja, mensen doen wat mensen het beste doen in benauwde situaties, compleet doordraaien dus. Zo zal je het opnemen tegen slavendrijvers, kannibalen, piraten en als dat nog niet genoeg is, een religieuze cult die gelooft dat elektriciteit het werk van Satan is. Moesten hun verkondigingen waar zijn dan zou onze Efkes Kasse website een pagina uit de bijbel van de duivel zijn. (Demonische lach.) Deze vijanden bestrijd je uiteraard met een arsenaal aan typerende Metro wapens. Maar let zeker op, kogels zijn schaars in de nucleaire apocalyps dus ga zeker niet Duke Nukem uithangen. Een reden te meer om op te letten, is de vreselijke timing van de autosave functie die soms vlak voordat je een kogel door de kop krijgt besluit het spel op te slaan, met als effect dat je een eerdere file moet gaan laden en een groot stuk vooruitgang verliest. Gelukkig kan je dit probleem voorkomen door vaak handmatig op te slaan zodat je meer keuzes hebt in het load menu.

4de Halte, You Better “Watch” Out Buiten mutanten en mensen is er nog een bijzondere vijand in Metro Exodus, namelijk de omgeving zelf. Zo zijn er bijvoorbeeld plekken waar de lucht niet zuiver is en waar je een gasmasker moet opzetten om te overleven. Hiervoor heb je filters nodig die je kan vinden of zelf kan maken. Ook radiatie kan je fataal worden, net als elektriciteit, vuur of zelfs zandstormen. Veel van deze gevaren worden aangegeven op Artyom’s horloge dus check deze zeker geregeld. Allemaal heel cool, maar mijn favoriete survival aspect in deze game blijft simpelweg de duisternis. Als het donker is ben je namelijk minder zichtbaar maar zie je ook zelf heel slecht. (Ja ja, ook wanneer je de helderheid omhoog zet, stelletje valspelers.) Dit kan je ondergang zijn, of je kan net als mij de duisternis te vriend maken. Of het nu met een zaklamp is die je af en aan zet of met de luxueuze nachtkijker, zolang de vijand zijn zaklamp niet recht op jou schijnt ben je een ware ninja/assassin/cutthroat. Let wel op, je moet tijdig je batterijen opladen of ook dit gaat helemaal mis. Door het spel zo sneaky te spelen heb ik me niet enkel heel goed geamuseerd, maar ook verdraaid veel kogels uitgespaard.

5de halte, Een Verdomd Grote Rugzak Artyom draagt een rugzak met zich mee. Deze kan hij eender waar opendoen om spullen te craften van filters en medkits, tot werpmessen en molotov cocktails. Hiervoor heb je wel resources nodig zijnde een combinatie van scrap en chemicals. Deze vind je haast overal in de wereld zoals in lockers, auto’s, schoendozen, enz. Hoewel dat het spel nauwelijks toelaat dat je van resources te veel kan verzamelen, heb ik het woestijn level weten te verlaten met 1000+ spullen van elks, wat best wel veel is kan ik je beloven. Ik was trots, apentrots, tot mijn trein plots de volgende zone binnenreed en ik deze boodschap ontving. “Om de trein en het personeel te onderhouden is er een deel van je resources ontnomen.” Nadien had ik maar net 10% over van wat ik had verzameld. Hoewel ik kan aannemen dat de makers dit hebben gedaan om de moeilijkheidsgraad te stabiliseren was dat toch wel even een dempertje. Gelukkig kan Artyom’s rugzak nog meer, en dit is het beste stuk. Als je een workbench vindt kan je niet enkel je kogels aanvullen en je wapens onderhouden, maar ze ook helemaal uit elkaar halen en terug in elkaar steken met verschillende coole attachments zoals silencers, magazines en scopes. Ja ik weet het, dat heeft toch elke moderne shooter? Tuurlijk wel, maar niet op zo een visueel aantrekkelijke manier als in Metro Exodus. Echt waar, het is haast bevredigend om naar te staren. Deze attachments krijg je natuurlijk niet vanzelf, dat zou te makkelijk zijn, toch? Nee hoor, net als de upgrades voor Artyom’s suit, zoals de eerder vermelde nachtkijker, moet je attachments zoeken doorheen de verschillende mappen in geheimzinnige gebouwen of tijdens zij missies.

6de halte, Stille Killer Spijtig genoeg heeft Artyom in deze titel opnieuw een spraakgebrek want het lijkt of hij enkel maar kan spreken tijdens de laadschermen. Dit vind ik heel spijtig, want in games ervaar ik altijd meer interactie met andere personages als de protagonist werkelijk deelneemt aan conversaties. Waarom dat Deep Silver wel een voice actor gebruikt in laadschermen en niet in de game zelf, is mij een totaal raadsel. Desondanks het gebrek aan verbale antwoorden, hangen de eindes van elk hoofdstuk wel af van de keuzes die Artyom maakt, zoals laat ik een slaaf sterven of red ik hem van zijn meesters, of dood ik de piraten of probeer ik ze bevriend te houden? De gevolgen, ook al onvoorspelbaar, zijn achteraf wel te verklaren wat het hele concept tamelijk boeiend maakt.

7De halte, The Two Colonels DLC Veel kan ik hier niet over vertellen want dat zou het einde van het hoofdverhaal spoilen. Wat ik wel kan beschrijven is… trommelgeroffel… Vlammenwerper. Ja ja, je krijgt een vlammenwerper. Spijtig genoeg zijn dit wapen en het feit dat het (nieuwe) hoofdpersonage in deze DLC wel werkelijk praat, de enige extra toevoegingen aan het spel. Daarnaast is deze uitbreiding slechts +/- 2 uur lang en speelt het zich niet af in een open world gebied. Omdat je ook nauwelijks andere wapens ter beschikking hebt wordt The Two Colonels snel erg saai om te spelen. Desondanks, is de story van deze DLC echt wel de moeite. Daarom dus, heb je de gold editie? Probeer het dan zeker uit, maar zo niet? Geef hier geen geld aan uit.

8Ste Halte, Sam’s Story DLC Ik draai er geen doekjes rond, deze DLC is een meesterwerk! Je speelt ditmaal als Sam, één van Artyom’s Spartans die ook een Amerikaan blijkt te zijn. Oh ja, hij kan ook praten, of eerder vloeken in zijn geval. Na de gebeurtenissen van het hoofdverhaal besluit Sam terug te keren naar Amerika maar hier heeft hij een schip voor nodig. Deze gaat hij zoeken in Vladivostok, een stadje tegen de oceaan, wat meteen ook de grootste map van heel Metro Exodus is. Excuseer, dat is niet volledig juist, want Vladivostok bestaat uit 2 aaneenliggende mappen omdat eentje te klein bleek te zijn. Niet enkel vindt Sam daar nieuwe wapens maar ook nieuwe types vijanden zoals een elektrische spin en de gevreesde batwing, een grote gemuteerde vleermuis die als aanval zwermen van kleine vleermuizen op jou afstuurt. Ook de story is geweldig uitgewerkt en beschikt zelfs over meerdere eindes net als de hoofdstukken in de originele game. Sam’s Story is zonder twijfel het beste deel van het spel!

Conclusie Kijk eens aan, onze trein heeft het eindstation bereikt en daarmee moet ik deze backlog van Metro Exodus - Gold Edition afronden. De game heeft zonder twijfel mijn enthousiasme opgewekt, en desondanks de tamelijke speelduur, had ik met veel plezier nog meer locaties in het nucleaire Rusland willen verkennen. Er is dan ook heel weinig slecht te bevinden over dit spel, buiten misschien de vreemd afgestelde autosave functie of het feit dat Artyom enkel praat tijdens laadschermen. In vergelijking met zijn voorgangers heeft Metro Exodus zoveel meer te bieden, zoals de open world elementen, de verbeterde survival aspecten en het gebruik van voertuigen. Dan praat ik nog niet eens over de visuele aantrek dat overal in dit spel opnieuw verschijnt, zijnde het in de omgevingen of doorheen het prachtige upgradesysteem. Hoewel er over The Two Colonels DLC te twijfelen valt, is de Sam’s Story DLC werkelijk een kers op de taart in een spel dat eigenlijk al een tot één van mijn favoriete shooters behoort. Ik verwachte goed, maar ik kreeg perfectie. Dit gezegd zijnde, zeg ik jullie vaarwel want ik moet mijn trein halen. Volgende halte, het hoofdkwartier van de Efkes Kasse cult. (Demonische lach.)