Kena: Bridge of Spirits

Sasha Gijsemans (The Platinum/100% Hunter)
5 okt 2021
8 minuten om te lezen

Bijgewerkt op: 29 apr 2022

Kena: Bridge of Spirits is al een tijdje aangekondigd, en is helaas ook een paar keer uitgesteld geweest. Iedereen die het spel digitaal wil spelen kan dan ook al vanaf nu aan de slag ermee, terwijl mensen die graag de discversie hebben nog moeten wachten tot 19 november 2021. Toen we voor het eerst het spel te zien kregen een dik jaar geleden zag deze er al wel tamelijk goed uit, en kreeg ik meteen zin om het in huis te halen. Maar is het spel effectief zo goed als de trailer ons toen liet geloven, of is dit maar een eenmalig probeerseltje? Wel, dit en meer kom je allemaal te weten hier in onze review.

In dit mooie, maar ook duistere verhaal kruipen we in de huid van een jong meisje, genaamd Kena. Zij is een Spirit guide en moet, met haar speciale en handige krachten, geesten helpen de oversteek te maken van de fysieke, en pijnlijke wereld waarin we leven, naar de geestenwereld. Op haar weg naar de mountain shrine komt ze veel kwade geesten tegen, maar loopt ze ook zeer aangename ervaringen tegemoet. De wereld waarin je jezelf gaat begeven in dit avontuur is zeer mooi en aangenaam om naar te kijken, en kan van het ene moment naar het andere overslaan naar een echte duistere en aangrijpende verhaallijn. De muziek van het spel is ook enorm aangenaam, maar vooral sfeervol om naar te luisteren doorheen je reis. Het enige mindere is wel dat de stemmen redelijk zacht staan tegenover alle andere geluiden en muziek in het spel. Lukt het je om de mensen te bevrijden van hun gekwelde zelf, en hun de rust geven die ze willen hebben door hun geest naar het hiernamaals te sturen? Of ga jezelf ten onder aan de zware taak die je jezelf hebt gegeven?

Dit voelt lekker vlot aan! De gameplay voelt enorm vlot aan, en verveelt nooit. De intro is ook echt totaal niet lang, integendeel zelfs, je wordt meteen in de gameplay gegooid. Het is ook een grote combinatie van verschillende games door elkaar. Het platform gebeuren doet me enorm hard denken aan de Ratchet and Clank games, waar de klimgedeeltes me dan weer enorm naar Uncharted en Tomb Raider doen refereren, en de gewone combat wat te vergelijken valt met God of War (2018). Maar het zotste moet nog komen! Het spel is absoluut niet makkelijk, want telkens je tegen grote vijanden, of bazen moet vechten dan verandert het spel in een Souls-game zoals Dark Souls en Sekiro. Op dit deel van het genre ga ik later nog verder op in. Zoals je kan lezen is het een hele mash-up van allerlei soorten games bij elkaar. Is dit erg? Je zou misschien kunnen denken van wel, maar het is echt zeer aangenaam. Het enig wat soms wel wat minder kan zijn, zijn de puzzel gedeeltes doorheen het spel. Soms zijn ze gewoonweg veel te ver gezocht dat ik gewoon van armoede het internet heb geraadpleegd om de oplossing te zien. Ik zal even een concreet voorbeeld schetsen zodat jullie zelf kunnen oordelen: Je kan door op het linker pijltje van je controller te drukken een spiritmasker opzetten om meer dingen te kunnen waarnemen. Dus er is op een gegeven moment een shrine die je moet vrijmaken van de Darkness, en moet dit doen door middel van je boog in een bepaalde volgorde stenen aan te schieten. Nergens is er een hint naar de volgorde, tot je bij de shrine komt. Dan kan je het masker opzetten en staan er heel kleine kaarsen bij, die in de volgorde die je moet schieten beginnen te flikkeren. Maar ze flikkeren met een zeer flauw lichtje, vandaar dus vergezocht. Dus de puzzel gedeeltes zijn niet altijd even aangenaam. Er is een lock-on in het spel, maar is echt nutteloos. Je mag deze aanzetten op een vijand, en nog naar een andere enemy je aanval of kracht uitvoeren. Dus bij deze is de lock-on wat nutteloos bevonden.

Speciale krachten en wapens Ik heb in het begin van de review al aangehaald dat Kena speciale krachten heeft, daar ga ik nu verder op ingaan. Als standaard wapen heeft ze een staf waar ze mee kan vechten in combat, maar ook energiepulse kan afstoten waardoor er dan nieuwe paden vrijgemaakt kunnen worden. Met deze kracht kan ze ook een energieveld rond zich plaatsen wat dan dient als schild in combat. Het schild heeft ook een soort van leven, na drie rake klappen is het vernietigd en moet het terug opladen om weer te kunnen gebruiken. Als je op tijd je schild activeert kan je ook een krachtige parry-aanval toedienen, zoals Sekiro, want zoals ik zei speelt het Souls-genre nog een belangrijke rol in het spel. Als tweede wapen krijgt Kena een sterke boog, die je toch redelijk vaak gaat gebruiken doorheen het spel. Is het niet om vliegende vijanden uit te schakelen, dan is het wel om de kritieke punten van je tegenstander te kunnen raken om zo flinke damage te veroorzaken. Als je blauwe bloemen ziet hangen kan je je boog ook gebruiken als een soort van grapple hook, maar dan met een spiritpijl. Dan ga je ook nog een kracht krijgen dat je tijdbommen kan gooien en vervolgens kan kapotschieten. Ze doen niet enkel een beetje damage, maar vertragen je vijanden ook. Niet enkel op je enemies heeft dit effect, maar ook op bepaalde omgevingen. Als je ergens een blauwe glans ziet kan je je tijdbom erop werpen en laten exploderen. Zo gaat je omgeving zich deels terugzetten hoe het oorspronkelijk was, en kan je bijvoorbeeld via een verwoeste trap deels weer omhoogklauteren.

Schattige zwarte haarballetjes Doorheen je verhaal word je vergezeld door schattige zwarte haarballetjes, of beter bekend als Rots in het spel. Deze zullen je niet enkel begeleiden op je weg naar de mountain shrine, maar zullen ook een grote hulp zijn in combat. In combat heb je een gele energiebol die oplaat als je damage doet, maar ook als je damage neemt. Hoe meer van deze Rots ja verzameld, hoe meer van deze bollen je zal vrijspelen. Door een bol te gebruiken kan je met elk wapen en kracht een veel krachtigere move uitvoeren, of je kan je zwarte wezentjes op de vijand afsturen zodat deze afgeleid zijn, en jij er volle bak op kan gaan rakken. Uit combat kan je je harige vriendjes ook gebruiken om andere van deze ventjes te vinden en bij de groep te voegen, maar ook om bepaalde voorwerpen op te rapen en ze te commanderen om dit ergens te plaatsen of heen te brengen. De gebieden waar de natuur is ingepalmd door de Darkness kan je ook wegwerken door een rode bloem te vernietigen. Soms kan je zelf je haarballetjes naar een bloem sturen en vormen ze samen een groep die transformeert in een soort van spirit draak die het gebied ook kan opschonen.

De map is zeer duidelijk en geeft per gebied aan hoeveel collectables je nog moet verzamelen. De collectables die je moet verzamelen is niet overdreven veel, maar wel allemaal handig om te gaan verzamelen. Zo is een collectable je zwarte haarballetjes gaan zoeken, maar ook shrines waar je geld mee krijgt, hoedjes en cursed chests. Het heeft allemaal een beetje met elkaar te maken. Als je hoedjes verzameld zijn deze niet voor jou, maar voor je schattige haarbolletjes. Als je deze gekregen hebt, dan moet je deze nog kopen met het geld dat je verzameld hebt, en dan kan je ze aangeven aan je maatjes. Het is gewoon leuk om allemaal verschillende hoedjes te zien op die kleine haarballetjes. Je kan ook spiritpunten krijgen, deze dienen voor je upgrades te kunnen bekostigen. Het zijn niet overdreven veel upgrades die je kan verkrijgen, maar wel genoeg om het spel zeker boeiend genoeg te houden. Nog een andere manier van upgraden is meditatiepunten vinden. Als je deze vindt kan je er mediteren en krijg je een gezondheid-upgrade, waar je logisch gewijs meer leven mee verkrijgt.

Het vloeken kan beginnen Toen ik aan het spel begon kon ik me nooit inbeelden dat het spel ging keren naar een Soulslike-game, maar toch gebeurt het. De combat op zich is al best pittig als er meerdere vijanden komen, en zeker als er speciale enemy-types komen. Maar vanaf je een boss-battle ingaat, waar er toch genoeg van in het spel zijn, veranderd het spel letterlijk in een combinatie van Nioh en Sekiro gebundeld. Het enige verschil is dat als je sterf geen punten moet oprapen die je verloren bent, maar oor de rest echt wel hetzelfde. Bazen die je in twee tot drie slagen gewoonweg zelf naar de geestenwereld sturen, je doden dus voor de mensen die het niet doorhadden. Op tijd een parry-aanval doen of je kan het schudden, de moves van de boss-battle leren kennen, en vooral zijn zwaktes leren ontdekken. Je hebt geen gezondheidflesjes die je kan innemen om je leven te vullen, maar wel in het gebied van het gevecht twee en soms drie bloemen die je kan vernietigen door je zwarte haarballetjes erheen te sturen, en je dan zo je gezondheid weer voor drie-vierde aanvult. Echt gek dat het spel zo een goede wending kan krijgen. De bazen hebben ook telkens verschillende delen waar ze anders reageren. Het eerste deel doen ze die moves, waar ze dan weer totaal andere en sterkere moves gaan doen eens ze de helft van hun leven hebben bereikt. Sommige bazen hebben zelfs drie stadia om te bevechten.

Schattenjacht Zoals ik al zei zijn de cursed chests ook collectables die je kan verzamelen. Dit zijn wel leuke spullen om te gaan doen want ze zijn ook redelijk uitdagend. Als je bij een van deze kisten komt, dan begint er een challenge. Dit kan gaan van kill zoveel enemies binnen de tijd, of dood alle vijanden terwijl je leven maar één hit kan hebben voor je sterft. Dit is best uitdagend, want als je een bepaald aantal vijanden moet verslaan binnen de tijd, dan heb je echt maar nipt de tijd om dit te doen. Daarbovenop moet je ook nog eens zien dat je niet sterft, want er zijn nergens bloemen in de buurt om je gezondheid te vullen. Als je de challenge hebt behaald, dan opent de kist. Hier kunnen verschillende spullen inzitten zoals geld, hoedjes, of spiritpunten. Echt wel interessant om te proberen.

Conclusie Ik had goede hoop op Kena: Bridge of Spirits, en die hoop is dan ook zeker en vast ten goede uitgekomen. Niet alleen omdat de sfeer van het spel zo aangenaam is, of de muziek een zeer aangenaam gevoel nalaat, maar ook omdat het spel zoveel invloeden heeft van andere spellen. Een grote mash-up van Ratchet and Clan, Uncharted, Tomb Raider, God of War, Nioh & Sekiro. Geef nu toe, dat kan echt niet slecht zijn. Dat het spel uitdagend was kon ik al wel ergens afleiden uit de aankondiging van vorig jaar, maar dat het spel voor een groot stuk een Soulslike-game is had ik niet zien aankomen. Maar ik moet wel toegeven dat ik aangenaam verast was! De sfeer die het spel je meegeeft is werkelijk top. Je kan in de mooie natuur dingen aan het zoeken zijn met je zwarte haarballetjes, waar je vlak daarna echt een zeer duister stuk van het spel betreedt. Echt zalig gewoon! Het is wel wat minder dat de stemmen een pak zachter zijn dan alle andere geluiden en muziek in het spel. En ook dat de puzzeldeeltjes niet echt altijd aangenaam zullen zijn. Ik zou zeggen dat je allemaal nog maar best in leven blijft, want met al die kwade geesten dat ik met Kena naar de geestenwereld heb gestuurd denk ik dat je anders niet één, maar twee keer zal sterven.