Hood: Outlaws and Legends

Joris Mertens (Soothsayer)
28 mei 2021
9 minuten om te lezen

Bijgewerkt op: 29 apr 2022

De Engelse volksheld Robin Hood is gekend door iedereen, jong en oud. Met hulp van sprookjesboeken, televisie en videogames, is zijn naam legendarisch geworden over heel de wijde wereld. Maar een competitieve multiplayer game gebaseerd op zijn naam, wie had dat nu zien aankomen? “Wij stelen van de rijken, en geven aan de armen.”, Dat is het motto van Robin Hood en zijn trouwe dievenbende. Deze inspirerende boodschap is dan ook meteen de grondlegging voor de 4 versus 4 stealth game, Hood: Outlaws & Legends. Maar hoe gaat zoiets precies in zijn werking? Dat leg ik je even uit.

Samen met een team, ga je uitgebreide gebieden afkammen op zoek naar een waardevolle kist. Deze ligt ergens verborgen in een geheime kluis, die niet enkel bewaakt wordt door een leger van wachters, maar ook nog eens achter slot en grendel zit. Om deze te grijpen moet je dus eerst een sleutel bemachtigen, die helaas maar zeker bewaard wordt door de onverslaanbare sheriff. Maar dat is niet alles, want ondertussen heeft ook een vijandig team zijn zinnen gezet op het stelen van diezelfde sleutel. Kunnen jullie de schat bemachtigen voor het andere team dat doet?

Sleutel, kluis, draai eens aan het wieleke Vooraleer een match begint, worden er altijd dezelfde drie stappen weergegeven op het scherm. De eerste hiervan is, “steel de sleutel.” Aangezien Hood: Outlaws & Legends, bovenal een stealth game is, betekent dit niet, sprinten naar de vijand en deze tot moes slaan, maar stilletjes sluipen door de bosjes. Hoewel er altijd spelers zijn die brutaal geweld een goed idee lijken te vinden, beloof ik je dat zulke methodes niet al te efficiënt werken. Waarom niet? Wel, ten eerste omdat de AI-wachters je makkelijk kunnen omsingelen en zware klappen kunnen uitdelen. En ten tweede, omdat eens betrapt door een wachter, er een icoontje boven je hoofd komt te staan dat gezien kan worden door alle vijandelijke spelers. Dit betekent dat je niet alleen een makkelijke prooi wordt, maar ook de positie van je hele team weggeeft. Daarom dus, sluipen is de boodschap. Wat de sleutel betreft, deze hangt altijd aan de riem van de sheriff, de gevaarlijkste AI op de map. Steel deze geruisloos, en je kan op zoek gaan naar de kluis. Deze vinden en openen is de tweede, en makkelijkste stap van een match. Met de sleutel in handen, krijgt ieder lid van je team een boodschap die het gebouw waarin de kluis verborgen zit weergeeft. Als je daar ongezien geraakt, kan je vaak de schat stelen zelfs zonder vijandelijke spelers tegen het lijf te lopen. Betrapt een wachter of speler je toch, dan weet het andere team waar de sleutel zich bevindt. Bij deze, is stealth hier ook de duidelijke boodschap. De derde en laatste stap is extractie, of in simpelere termen, ontsnapping. Dit is wederom los het moeilijkste stuk in een match en ook het deel waarin er zeker zal gevochten worden tussen de twee teams. Je moet namelijk de kist naar één van drie ontsnappingspunten dragen en deze daar doormiddel van een draaiwiel op een boot of koets laden. Het dragen van de kist verloopt meestal vlotjes, maar eens deze een ontsnappingspunt bereikt heeft, wordt de gekozen locatie aan alle spelers duidelijk gemaakt. Op dat moment breekt de hel los. Eén of Twee spelers draaien aan het wieleke, terwijl de overige hen bewaken tegen vijandelijke spelers. Wordt je team overrompelt en verslagen, dan kan het andere team op hun beurt de ontsnapping proberen te voltooien. In dit laatste heeft Hood: Outlaws & Legends naar mijn mening een kritieke fout begaan.

Victory goes to the losing team Over het algemeen geniet ik echt van hoe dit spel in elkaar zit. Er is gewoon zoveel waar je tegelijk rekening mee moet houden. Hierdoor worden de spelers dat simpelweg andere spelers willen uitmoorden (Kill farming), genadeloos afgestraft. Zijn ze bijvoorbeeld te bruut, dan omsingelen de wachters of grijpt de sheriff hen wel. Doet iemand geen moeite om zones over te nemen, dan mag hij/zij ver gaan lopen nadat ze respawnen. Ook doorheen de verschillende stappen zitten telkens genoeg obstakels die je als team moet overkomen. Dit betekent dat egoïstische wolven nooit het voordeel hebben, hoe sterk ze zelfs mogen zijn. Helaas, worden al deze geweldige eigenschappen sterk ontkracht door een kritieke fout in stap drie van de match, het draaien aan het wieleke. Wanneer spelers hieraan beginnen, krijgen ze een balkje te zien met zes blokjes, genaamd notches. Dit balkje begint stilaan te vullen tijdens het draaien en passeert de notches één voor één. Desalniettemin, als de draaiende spelers door het andere team gedood of onderbroken worden, zakt de gewonnen vooruitgang weer tot aan de laatste notch die ze bereikt hebben. Wat is het probleem hier juist mee? Wel, dat wordt snel duidelijk eens het vijandelijke team aan dat stom wieleke begint te draaien, want de vooruitgang die jij net gewonnen hebt, daar gaan zij dus gewoon doodleuk mee verder. Dit betekent dat desondanks jouw team de sleutel heeft gestolen, de kluis heeft geopend, de kist heeft gedragen, en wel vijf van de zes notches hebben gedraaid, het vijandelijke team nog steeds de match kan winnen door simpelweg de laatste notch te draaien. Waarom dit zo werkt, is een gigantisch vraagteken voor mij. Het is namelijk een vreselijk oneerlijk concept. Wij hebben het talloze keren meegemaakt in beide richtingen. Soms verloren we matches tegen spelers waarvoor het bekladden van een kleurboek al moeilijk lijkt, terwijl andere keren, we zelf compleet afgeslacht werden maar alsnog met de prijs gingen lopen. Om dit alles nog erger te maken, krijgt ook enkel het winnende team een fatsoenlijke beloning na de match. Dit zorgt toch regelmatig wel voor wat frustratie, dat geef ik graat toe.

Robin Hood and the merrymen Zoals in vele competitieve multiplayer-games, heeft ook Hood: Outlaws & Legends verschillende personages om uit te kiezen. Hoewel er maar vier verschillende beschikbaar zijn, variëren ze alsnog genoeg in vechtstijl zowel als in voor-en nadelen. Ook zeker belangrijk is het feit dat meerdere spelers hetzelfde personage kunnen spelen waardoor je nooit met een klasse moet spelen die jou niet ligt. Over het algemeen, kan ik bevestigen dat geen enkele van de vier personages overpowered of underpowered is tegenover de andere. Dit is vooral heel belangrijk, aangezien het hier gaat over een competitieve multiplayer. Robin, de boogschutter, heeft het voordeel van afstandsaanvallen die hij kan gebruiken om wachters of spelers in één schot te doden, uiteraard enkel mits het boze bolleke geraakt wordt natuurlijk. Ook beschikt hij over een explosieve pijl die enorme schade brengt op alles, inclusief de sheriff. John daarentegen, is de krachtpantser die niet enkel uitblinkt in close combat maar ook grote poorten kan openen, sneller kan lopen met de kist, en sneller aan het wieleke kan draaien. De sluipmoordenaar, Marianne, kan compleet onzichtbaar worden tegenover de wachters, stealth kills uitvoeren desondanks ze betrapt is, en komt bewapent met een rook bom en een kruisboog die meerdere snelle schoten achtereen kan lossen. Als laatste is er Tooke de monnik, mijn persoonlijke favoriet. Hij is een close combat personage dat zichzelf en teamgenoten kan genezen, de vijanden door muren kan zien, en een venijnige gif bom kan werpen. Zijn wapen is een goeiedag, die niet krachtig is, maar wel een groot bereik heeft. Hoewel er weinig valt te klagen over de uitwerking van deze personages, moet ik wel een vervelend minpunt aanhalen. Dit zijnde dat zowel Robin als Marianne, die beide al overduidelijk uitblinken op afstand, in close combat ook nog over te veel voordelen beschikken. Bijvoorbeeld, waar John en Tooke aanvallen kunnen verdedigen, kunnen Marianne en Robin deze simpelweg ontwijken, wat niet enkel veel vlotter werkt maar ook bijna geen stamina verbruikt. Daarbovenop, kan Marianne ook nog altijd stealth kills uitvoeren als ze achter een grotere vijand kan geraken, wat makkelijk lukt doormiddel van haar behendigheid. Maar dat zelfs, is niets vergeleken met Robin zijn vervelend snelle mep aanval. Hoewel deze amper schade aanricht, verbruikt deze nauwelijks stamina en is hij veel sneller dan John of Tooke hun close combat aanvallen. Dit zorgt er regelmatig voor dat je als tank personages gewoon ononderbroken wordt doodgemept door een veel slappere boogschutter. Helaas, kan je hier echt niets tegen doen. Het lijkt wel een Mortal Kombat potje waarin je tegen de muur wordt geduwd en telkens door dezelfde lage stamp heel traag je levens ziet voorbijvliegen.

Voor het volk, of in je eigen zakken Aan het eind van iedere match verdien je telkens een aantal munten. De hoeveelheid hiervan hangt af naargelang je hebt gewonnen of verloren. Nadien krijg je een weegschaal te zien die jezelf kan kantelen in één van twee richtingen. Ofwel geef je meer geld aan het volk, ofwel steek je het in je eigen zakken. Je kan het natuurlijk ook gelijk verdelen zodat beide partijen evenveel hebben. Wat je aan het volk geeft kan je uiteraard niet meer spenderen, maar hierdoor stijgt het level van je kamp wel. Hierdoor kan je meer outfits en wapens kopen voor je personages. Deze zijn echter puur cosmetisch bedoeld en veranderen niets aan speelstijl of kracht. Spijtig genoeg, zien de meeste outfits en wapens er niet echt boeiend uit, waardoor het spel mijn interesse op dat vlak snel verloren heeft. Bij de pre-order DLC zat zelfs een wapen voor mijn favoriete personage Tooke, dat los alle andere wapens overtreft waardoor ik hier verder geen enkele munt moet aan uitgeven. Gelukkig, kunnen de personages zelf ook levelen waarmee ze perks vrijspelen. Deze maken wel een groot verschil op vlak van gameplay, en aangezien je hier ook munten aan moet spenderen, heb ik toch enige motivatie gevonden om te blijven spelen.

Eén voor allen, en allen voor één Hoewel de vier musketiers niet aanwezig zijn, moet je zeker en vast wel beschikken over hun gevoel voor teamwork. Dit begint al bij de simpele L1/LB knop, die je regelmatig moet induwen om vijanden, locaties, obstakels en ammunitie te taggen. Hiermee laat je aan heel jouw team weten wat jij ziet en/of van plan bent. Desondanks simpel, kan taggen tot een fantastische samenwerking leiden, of je nu aan het chatten bent of niet. Dus vergeet vooral die knop niet af en toe aan te raken. Hoewel handig, had ik snel door dat teams die met elkaar communiceren via een party chat, een drastisch voordeel hebben tegenover teams dat dit niet kunnen of doen. Tuurlijk besef ik dat dit zo is in bijna alle multiplayer games, maar in Hood: Outlaws & Legends speelt een degelijke coördinatie toch nog net wat meer een rol. Ik heb namelijk alleen, met twee en met drie spelers samengespeeld, en ik kan daarbij bevestigen, des te meer des te beter.

Crossplay kruis ik vrolijk af Crossplay is nog een relatief nieuw concept voor de game wereld, en dit merk je vooral in competitieve multiplayer games zoals Hood: Outlaws & Legends. Desondanks het systeem er wel voor zorgt dat je sneller matches kan vinden, ben ik van mening dat console gamers en computer gamers beter gescheiden blijven in dit soort games. Waarom? Het is gewoon een kwestie van fairplay. PC-gamers zullen namelijk altijd bevoordeeld zijn tegenover consoles omdat zij met een muis kunnen werken. Vooral mikken en schieten, wat Robin en Marianne ook gebruiken in dit spel, gaat drastisch veel sneller met een point & click systeem, dan met de analoge joysticks van een controller. Gelukkig, geeft Hood: Outlaws & Legends de optie om crossplay af te zetten. Hierdoor kan ik zonder enige benadelingen verder strijden tegen mijn mede Xbox-spelers.

Conclusie Persoonlijk, vind ik de locatie waarin een game zich afspeelt één van de belangrijkste aspecten als ik een review schrijf. Deze vormt ten slotte de wereld waarin je jezelf moet kunnen inleven. Gelukkig, biedt Hood: Outlaws & Legends wel liefst vijf grote en prachtige speelgronden aan. Deze zijn stuk voor stuk uniek en proper afgewerkt. Hier kan ik dus enkel lof over uitspreken. Ook de Combat en stealth zijn geweldig verwezenlijkt, net als de vier verschillende personages waartussen je kan kiezen. Helaas wel, kunnen Marianne, en ook vooral Robin zeker een nerf gebruiken als het aankomt op close combat. Het kan echt niet dat zulke personages kunnen winnen tegen een tank zoals John door enkel de aanvalstoets in te rammen. Wat de gameplay betreft, levert het spel een bizarre combinatie tussen fun en frustratie af. De balans hiertussen hangt grotendeels af van met hoeveel vrienden je speelt, aangezien het gebruik van een tactische coördinatie wel een drastisch voordeel geeft. Desalniettemin voegt Hood: Outlaws & Legends een mooie vernieuwing toe aan de game wereld, wat ik in tijden van Call Of Duty 24 wel sterk kan appreciëren. Al hoop ik wel dat de ontwikkelaars de derde stap van hun unieke systeem vroeg of laat een nieuwe “draai” geven, want momenteel lijkt het vaak op een voetbalmatch met slechts één goal. Kan je het jezelf al inbeelden, niet zo mooi he? Ten slotte, moet ik ook aanhalen dat er geen single player in de game aanwezig is, en/of meerdere speelbare modi. Maar dat wordt snel goedgemaakt door de kostprijs op release, die maar slechts €30 bedraagt. We moeten wel vermelden dat het spel niet op disc uitgekomen is, enkel maar digitaal te vergrijgen dus. Zo ziet het ernaar uit dat ontwikkelaars net als Robin Hood, willen stelen van de rijken, en geven aan de armen.