Final Fantasy 7 Remake

In het dystopische Midgar, een stad die overleeft of op het levensbloed van de planeet, neemt de eco-terroristen groep Avalanche het op tegen het milieu bedreigende megabedrijf Shinra. Ingelijfd door een jeugdvriend, gaat huurling Cloud Strife mee de strijd aan tegen deze militaristische organisatie. Het Shinra bestuur daarentegen, hebben een gigantisch arsenaal aan wapens. Is Cloud sterk genoeg om zulke macht te overkomen? Of liggen er zelfs nog grotere gevaren op de loer? Ontdek het, in Final Fantasy VII Remake.

Een oude vriend

Fans herinneren zich vast en zeker Final Fantasy VII nog, een populaire sci-fi/fantasy game die in 1997 de toonbanken veroverde. Sindsdien is de franchise flink gegroeid met vandaag de dag liefst 15 titels op zijn naam. Gek genoeg zijn hierbij de vele Final fantasy spin-offs niet eens bijgerekend. Desondanks heeft publisher Square Enix besloten om ons in 2020 een remake te brengen van de parel die alles mogelijk maakte. Maar helaas, niet alles liep zoals gehoopt. Geruchten gingen de ronde dat de lang verwachte remake slechts een derde van het originele verhaal omvatte, en dat Square Enix het besluit nam om de game op te splitsen in verschillende delen. De fans waren razend. Een goedkope truc om geld te rapen noemde ze het. Maar is dat wel werkelijk zo? Voor ik deze review verder inzet, wil ik dit alles even verduidelijken. Ja, het is waar. Final fantasy VII-remake is slechts een portie van het verhaal dat we kregen in 1997. Square Enix heeft ondertussen ook al bevestigt dat er effectief een 2de deel zal uitkomen in de nabije toekomst. Een duidelijke release datum is echter nog niet gespecificeerd. Maar dit alles heeft ook zijn redenen. Final fantasy VII is volledig opnieuw van de grond op gebouwd en bevat veel diepere gameplay mechanics dan zijn oudere PlayStation 1 versie. Zo controleer je in de remake protagonist Cloud in 3de persoon i.p.v. een top view aanzicht. Bijna elke 2-dimensionale (Pixel gevulde) kamer van de originele game, is dan ook omgetoverd tot een grafisch prachtige omgeving. Hier bovenop heeft ook het combat systeem een heel nieuwe draai gekregen. Wat vroeger uit typische turn based strategy bestond zoals we ook kennen uit games zoals Pokémon en Golden sun, is nu een real time hack and slash systeem geworden, stevig gecombineerd met getimede strategy elementen. Zo voel je jezelf steeds aanwezig in elk gevecht, en dat zonder de geliefde Final fantasy materie te moeten missen. Hoewel spijtig dat het originele verhaal niet volledig speelbaar is (althans tot nu toe), mogen we niet ontkennen dat Final fantasy VII-remake wel 35 tot 40 uur van je tijd in beslag neemt om uit te spelen. Geen al te kort spel dus. Desondanks de missende hoofdstukken, is dit bijna even lang als de volledige originele versie op PlayStation 1 die slechts 39 tot 45 uur duurde. Dit alles bij elkaar genomen, beoordeel ik Final Fantasy VII remake niet op wat sommige een schande zouden noemen. Eerder nog, wil ik Square Enix applaudisseren voor hun dappere manoeuvre, waarmee ze de kwaliteit van hun game duidelijk veredeld hebben.

Story en personages

Je speelt als Cloud Strife, een huurling die eerder in zijn leven omgevormd werd tot soldier, een uniek type super soldaat vooral kenmerkend aan de kleur van de ogen. Al dragen de meeste van zijn vijanden vuurwapens, gebruikt Cloud liefst een gigantisch zwaard om eender welke tegenstand de kop in te kloppen. Nadat hij het leven als soldier achter zich gelaten heeft, vecht Cloud verder als huurling met slechts één motivatie, dit zijnde geld. Zo komt hij in contact met Avalanche, een eco-terroristen groep die het gemunt heeft op Shinra, het megabedrijf dat Midgar bevoorraad met energie. Met behulp van krachtcentrales, absorbeert Shinra het levensbloed van de planeet om dit vervolgens om te zetten naar elektriciteit. Het spel start in één van zulke krachtcentrales, wanneer Cloud wordt ingehuurd om de stoere maar schrandere Barret, een hoofdfiguur van Avalanche, te begeleiden naar de reactor van het complex. Daar plannen ze een bom te planten, waarmee ze Final fantasy VII’s verhaal met een knaller een startschot geven. Vanaf de eerste minuten ontmoet je al verschillende personages die later grote rollen zullen spelen in Cloud’s avontuur. Square Enix heeft er zich dan duidelijk ook op gefocust, om de talloze personages die je tegen het lijf loopt een levendig en vol karakter te geven. Daarbij is zowel de voice acting als de ontwikkeling van elk personage ook spot on. Je zal snel verliefd worden, vrienden maken, of tranen laten, tijdens de vele prachtige hoofdstukken die het spel ons breng. Naast Cloud zelf, die ter alle tijden een onbaatzuchtige attitude aanhoudt, zijn de belangrijkste onder hen, zij die meegaan op zijn avontuur. Deze kan je dan ook upgraden en spelen tijdens combat. Zoals eerder vermeld, is de behoedzame Barret, de man die je als eerste ontmoet. De spierbundel in kwestie mist een onderarm en heeft deze vervangen door een onuitputbare mini gun. Praktisch, toch? Zijn krachtige afstandsaanvallen zijn dan ook goed combineerbaar met Cloud’s razendsnelle zwaard. Niet veel later maak je ook kennismaking met de beeldschone en dappere Tifa Lockhart, Cloud’s jeugdvriendin, waar hij een onduidelijke al dan niet romantische relatie mee heeft. Desondanks Cloud’s lak aan emotie, weet Tifa precies altijd wel iets te zeggen dat zijn diep verborgen hart weet te raken. Last but not least, ontmoet je de onschuldige maar mysterieuze Aerith. Gespecialiseerd in magie en genezing, speel zij ook een grote rol in zowel gameplay als story. Natuurlijk valt er veel meer te vertellen over ieders van deze prachtige personages. Maar dat is niet de orde van de dag.

Combat en gameplay

Het vechtsysteem van Final Fantasy VII bestaat uit verschillende elementen. Je zal de vijanden in real time gaan bestrijden met een variatie aan combo’s en moves. Cloud bijvoorbeeld, vecht met een groot zwaard en kan deze op meerdere manieren door het slagveld manoeuvreren. Ook heeft hij de unieke mogelijkheid om vijandelijke aanvallen te weerkaatsen doormiddel van een parry. Tijdens het vechten zal er links onderaan het scherm een balkje vullen name de ATB gauge. Als deze gevuld zijn kan je met rondje het command menu ingaan. Door dit te doen, stopt de tijd waardoor ook de real time combat stopt. Hier weerspiegelt Final Fantasy VII dan weer zijn strategische kant. Naar mate hoeveel ATB-punten je hebt, kan je moves, magie of speciale vaardigheden selecteren en deze dan weer in real time laten neerstorten op vriend of vijand. Welke moves elk personage kan benutten hangt af van het wapen dat zij gebruiken en zijn daarbij ook uniek per personage. Magie daarentegen wordt benut doormiddel van Materia orbs die je kan vinden doorheen Midgar. Ook statistieken zoals aanvalskracht, verdediging en zo voort, kunnen beïnvloed worden door deze materia. Per personage, kan je zo je eigen voorkeuren instellen. Niettemin, sommige personages zijn duidelijk beter in het hanteren van magie dan andere. Maar geen vrees, deze materia orbs kan je vrij bewegen tussen de verschillende personages en hebben geen permanent effect. Lukt het nog steeds niet om een hardnekkige vijand te verslaan, dan is er ook nog de limit break ter beschikking. Dit zijn super krachtige aanvallen die tijdens het vechten zeer traag opladen. Overleef lang genoeg en profiteer dan van een extra harde knal. Ten slotte, heb je ook nog summons. Dit zijn goddelijke wezens kenmerkend aan de Final fantasy reeks. Haal je sterke combo’s, dan komen deze krachpantsers aan jou zijde vechten voor een bepaalde duur. Een hele boterham, dat is zeker. Maar is het genoeg? Doorheen de eerste helft van het spel gaf dit systeem mij zeker enige voldoening. Maar naargelang het verhaal vorderde, geraakte ik verveeld door steeds dezelfde (duidelijk krachtigere) aanvallen naar mijn vijanden te slingeren. Door de uitdagende moeilijkheidsgraad van het spel, blijken dan ook veel vaardigheden nutteloos, waardoor ik 80% van mijn arsenaal uiteindelijk niet meer gebruikte. Hierdoor voelt het vrijspelen van nieuwe magische krachten of moves ook minder belonend. De meeste vijanden hebben specifieke zwaktes zoals vuur, wind of elektriciteit. Deze zwaktes hadden een meerwaarde kunnen brengen aan het spel, als buiten magie, ook moves bepaalde elementen zouden dragen. Dit nauwelijks het geval zijnde, spendeer je je gevechten meestal wisselend tussen personages om de juiste magische aanval naar je vijand te zwieren. Wat in het prille begin nog boeiend aanvoelt, word snel even eenvoudig als een blad steen schaar spelletje. Als het systeem zo doorzichtig is, waar ligt de eerder vernoemde uitdagende moeilijkheidsgraad dan? Mijn antwoord hierop is simpel. De vijanden zijn als natte sponzen. Ze absorberen enorme schade maar komen wel hard aan als ze jou raken. Zo spendeer je makkelijk een half uur aan boss battles, simpelweg omdat je personages constant moeten healen of reviven. Dat alles terwijl je de baas aanval na aanval bekogelt met je sterkste moves. Zo heb ik bijvoorbeeld een demonisch huis moeten bevechten dat rondfladderde en constant van element wisselde. Ik weet het, dit klinkt best gek. Maar dit huis veranderde dus ook steeds van zwaktes. Niet alleen was het moeilijk dit gedrocht te raken, maar door een ongelofelijk lange levensbalk, bleef dit gevecht bijna een volledig uur duren. Ga je dood? Pech! Opnieuw! Zo gaat het soms in Final fantasy VII-remake. Hoewel, desondanks dat sommige gevechten stevig kunnen frustreren, moet ik wel vermelden dat de meerderheid van het spel een aangename gameplay ervaart.

De wereld van Midgar

Het grootste deel van het spel speelt zich af in de sloppenwijken van Midgar die gelegen zijn in de onderste laag van de stad. Square Enix is er zeker en vast in geslaagd om daarbij een passende sfeer te creëren. Net als bij de story en personages, voelt de wereld van Final fantasy VII-remake zeer levendig aan. Vooral de dorpen, die gevuld zijn met talloze bezige mensen, blinken hier in uit. Geen wonder, dat ik om elke hoek wou gaan kijken wat er mogelijk gaande was. Ik had zin om iedereen aan te spreken, en opdrachten te doen voor groot en klein. Mij volledig inleven in Cloud’s leven als huurling, daar had ik men zinnen op gezet. Helaas is verkennen zeer gelimiteerd in Midgar. Op een paar uitzonderlijke locaties na, volg je de story in een nogal overdreven rechtlijnige beweging. Hoewel de meeste omgevingen werkelijk inspirerend zijn, zal je snel merken dat het pad zelden wijkt. Daar waar je dan toch eens mag verkennen, vind je meestal een klein aantal zijverhalen. Deze voelen op hun beurt weer eerder als klusjes aan, dan als werk voor een heldhaftige huurling. Zo spendeer je je tijd zoekend naar katten en/of kinderen. Ook dozen verplaatsen of ingrediënten vinden, behoren tot deze zogezegde side quests. De hoofdstukken die zich in de grote stad, zijn net als bij de sloppenwijken afgebakend door een ondoordringbaar pad. Deze limitatie gecombineerd met de prachtige sfeer rondom mij, veroorzaakte een constant gevoel van telleurstelling. Dat terzijde gelaten, is het algemene level design van het spel wel degelijk. Doorheen Cloud’s avontuur bevecht je vijanden, los je uitdagende puzzels op, en scheur je over de snelweg met je motor. Niemand kan ontkennen dat er absoluut genoeg variatie is, waardoor geen enkele locatie hetzelfde aanvoelt als de vorige. Echter, vlak voor het laatste hoofdstuk verandert er plots iets dat ik nog nooit eerder in een game heb meegemaakt. De vele rechtlijnige levels van Midgar’s sloppenwijken, worden onverhoeds aan elkaar geplakt en vormen samen een regionale map, zomaar uit het niets. Een open wereld, datgene wat ik al van in het begin van het spel wenste, was plots dan toch mogelijk. Te laat helaas, dacht ik. Want in Midgar, daar valt niets meer te beleven.

Conclusie

Hoe je het ook bekijkt, Final fantasy VII-remakes story en personages verdienen het om hoog geprezen te worden. Hoewel ik doorheen mijn reis in Midgar talloze frustrerende aspecten tegen het lijf ben gelopen, zal mijn liefde voor deze game’s cast nooit afnemen. De ontwikkelaars die Cloud, Barret, Tifa en Aerith hebben ontworpen, hebben puik werk geleverd, net als hun voice actors. De gameplay zelf, hoewel niet slecht, heeft dringend verbetering nodig, vooral de combat. Doordat je vrijwel constant handmatig moet healen en reviven geraak je nogal snel gefrustreerd. Hierdoor krijg je amper het gevoel dat je goed bezig bent, ook al win je bijna elk gevecht. Het zou bijvoorbeeld leuker zijn geweest meer levens te hebben en minder snel te kunnen healen. Over de wereld heb ik gemengde gevoelens. Ja, het is simpelweg een prachtige omgeving met een inspirerende sfeer. Maar nee, je krijgt amper de vrijheid om daarvan te genieten. Dit alles bijeengenomen, blijft mijn ervaring met Final fantasy VII over het algemeen positief. Dit komt vooral door de story, die me sterk integreerde doorgaans heel het spel.

Final Fantasy VII Remake - Official Extended Release Date Gameplay Trailer | E3 2019 - YouTube

Pluspunten: + Geweldige story. + Sterk ontwikkelde personages. + Voice acting. + Combat vermengt hack and slash met strategy.

Minpunten: - Omgevingen bieden weinig vrijheid. - Moeilijkheidsgraad is slecht gebalanceerd. - Constant healen of reviven. - Te laat open world optie.

7.0/10

Goed