Far Cry Primal

Sasha Gijsemans (The Platinum/100% Hunter)
6 mrt 2021
8 minuten om te lezen

Bijgewerkt op: 30 apr 2022

Far Cry Primal is net als Far Cry 3: Blood Dragon een spin-off in de game reeks. Net als in Blood Dragon trek je in Primal ook naar een ander tijdperk dan we gewoon zijn van de Far Cry Games. Bij deze game trekken we dan ook een stukje terug in de tijd, of laat me het beter zeggen, een eeuwigheid terug, namelijk naar het stenen tijdperk. In deze oertijd bevinden we ons dan ook 10.000 jaar voor Christus, toen er al geen sprake meer was van dinosauriërs maar wel van oermensen. Haal je primitief instinct al maar boven en dan loodsen we jullie graag door de boeiende wereld van Far Cry Primal.

We kruipen in deze titel in de oerhuid van Takkar, zowel jager als verzamelaar, die op een mislukte jacht van mammoeten, leider wordt van de fictieve Wenja stam. Deze stam lijkt dan ook erg geïnteresseerd te zijn op de cro-magnon cultuur. Het is dan ook Takkar zijn taak om de stam de meest gevreesde te maken van het land, en logisch gewijs, ook de grootste te maken. Zo zal je het moeten opnemen tegen de twee sterkste en dominerende stammen van het land, de Udam en de Izila. Net als jouw stam, de Wenja stam, is de Izila stam hetzelfde, bestaande uit allemaal moderne mensen, voor die tijd dan toch. Waar de Udam stam dan weer enkel uit Neanderthalers bestaat, minder nadenken en meer actie dus. Ik moet wel toegeven dat de verhaallijn maar uit dun materiaal gesneden is, tegenover andere Far Cry games. Het verhaal is nog wel goed, maar redelijk basic en niet zo fantastisch als de collega’s van Primal. Wat dan weer wel eens uniek gedaan is, is de taal. Ubisoft heeft niet voor standaard Engels gekozen, maar echt voor een aparte taal voor de oermens, en je kan maar beter ondertitels aanzetten of je snapt er helemaal niets van. Het plaatje, hoe het in die tijd echt zou zijn klopt dan ook helemaal, voor hoever we weten hoe het vroeger was tenminste.

Animal I Have Become Dieren zijn namelijk een groot deel van het spel, en voor mij persoonlijk ook het leukste. Takkar is namelijk een beastmaster, wat inhoudt dat je vrijwel bijna alle beesten in deze wereld kan temmen en voor je laten vechten. Voor de grotere en sterkere dieren, zoals beren of sabeltandtijgers, heb je wel bepaalde upgrades nodig om deze te kunnen temmen. Eens je dieren kan temmen, doe je dit door middel van lokaas. Je gooit het lokaas op de grond, richting het dier. Zodra het dier je lokaas ziet liggen gaat het erheen om het op te eten, nu is het je kans om erheen te gaan en het dier te temmen. Zo simpel is het eigenlijk. Als je het beest getemd hebt, gehoorzaamd het jou ook. Zo kan je een vijand markeren zodat je getemde vierpoter het gaat aanvallen, en natuurlijk ook doden. Als je getemd beest sterft, kan je het terug bijbrengen door middel van vlees te voederen. Lukt dit niet en is je beest echt dood is omdat je het niet hebt kunnen bijbrengen, dan kan je het ook terug oproepen door rode bladeren te gebruiken. Sommige dieren, zoals mammoeten, beren en sabeltandtijgers, kan je ook berijden en er mee vechten. Ik vond het in Far Cry 4 al geweldig dat ik een olifant kon berijden en de vijand ermee gaan uitschakelen, laat staan dat ik dat nu kan doen met beren en sabeltandtijgers erbij, fantastisch gewoon. Later als je in het verhaal vordert komen er op de map vier opdrachten waar je op zeer zeldzame dieren moet gaan jagen, waarvan je er drie van de vier kan temmen. Dit zijn dan ook de sterkste en snelste dieren over het hele spel. Ondanks ze zo zeldzaam en moeilijk te verkrijgen zijn, sterven de dieren even snel als je andere getemde beestjes.

Al vrij snel in het spel zal je een uil tot je beschikking hebben. Je kan de uil oproepen door op het bovenste pijltje te drukken op je controller. Als je je gevleugelde vriend hebt opgeroepen, kruip je eigenlijk in de huid van je uil. Hiermee krijg je een uitgebreid zicht van bovenaf, en zo kan je ook vijanden markeren, die je dan met Takkar kan zien. Je kan later, als je dit eenmaal geüpgraded hebt, je uil ook vuur-, gif- of bijenbommen laten vallen op je vijanden. Voor sommige zij-opdrachten in het spel drink je uit een schedel gevuld met bloed om zo in de huid van een mammoet te spelen. Je bent op dat moment eigenlijk de geest van het beest.

Haal dat oerinstinct maar boven Zoals andere stammen heeft de Wenja stam ook een dorp om in te leven. Dit bestaat uit nog niet veel, het is dan ook aan jou om het dorp op te bouwen en de populatie te laten groeien, en nee niet met voortplanten viezerikjes, maar door missies te doen en mensen te helpen, die dan zo naar jouw dorp komen. Bijna voor elke upgrade heb je grondstoffen nodig, dit kan gaan van riet tot klei of zelfs cederhout. Voor je dorp op te bouwen, of hutten te bouwen eigenlijk, heb je dus allerlei verschillende grondstoffen nodig als je wil dat de populatie omhooggaat. Niet enkel deze, maar soms heb je ook huid of pels nodig van een zeldzaam dier. Allemaal goed en wel, maar op de map worden enkel de gewone dieren aangeduid, de zeldzame dieren mag je lekker zelf gaan zoeken doorheen de ganse map. En als je op de map een dier aanduidt en je erheen wandelt, zitten die dieren nooit op de plek waar ze worden weergegeven op de map. Meestal zitten die een honderdtal meter van die plekken af. Dit maakt het natuurlijk een pak lastiger. Op een gegeven moment moest ik de huid van een zeldzaam hert hebben, maar ik wist totaal niet hoe zo’n zeldzaam hert eruitzag, aangezien hier verder geen informatie over wordt weergegeven. Tot ik plots op een wit hert opliep en dacht van: “dit zal wel een zeldzaam hert zijn zeker”, en gelukkig was dat het ook. Aangezien je hier in de prehistorie leeft heb je natuurlijk geen moderne wapens die je kan gebruiken, hier moet je het doen met wat je vindt. Deze wapens moet je ook met grondstoffen maken, uiteraard. Dus je merkt al dat grondstoffen redelijk belangrijk zijn in het spel, voor zowel je dorp als je wapens. Je kan namelijk veel verschillende wapens maken, zoals speren, knotsen, slingers en zelfs een boog voor de mensen die graag op range vechten. Al deze wapens kun je ook handmatig in brand steken met dierlijk vet, en het goede is dat je het ook handmatig kan doven. Maar hier blijft het ook niet bij, je kan ook vallen maken en plaatsen, zodat de vijand erin vast loopt. En voor mij persoonlijk misschien wel de krachtigste wapens zijn de drie verschillende bommen die je kan maken, zo heb je de bijenbom, gifbom en de vuurbom. Over de hele map kan je zij-opdrachten terugvinden, die in het oranje aangegeven worden. Deze kunnen gaan van jagen voor voedsel, Wenja-mensen beschermen tot moord opdrachten. Deze opdrachten zijn goed om je populatie te vergroten en XP te verkrijgen voor je vaardigheden, maar ik moet wel zeggen dat deze al snel eentonig gaan aanvoelen. In het spel ga je ook regelmatig iemand moeten opsporen, dat kan een mens zijn of een dier. Hiervoor moet je de oerinstincten in jezelf naar boven laten komen, en dit doe je door middel van je camera knop in te duwen op je controller. Als je dit doet, ga je een ander zicht krijgen, waardoor je bloed en voetstappen kan waarnemen. Zo kun je het spoor volgen tot je de mens of het dier die je zoekt hebt gevonden. Het enige nadeel dat ik hierbij wel ondervind is dat je het spoor in het begin zeer duidelijk kan volgen, maar na zoveel meter is het spoor weg en begint tientallen, tot soms honderdtal meter pas weer verder. Zeer lastig, aangezien je denkt dat het spoor eindigt maar dan toch niet is. En als het spoor pas honderdtal meters verder begint is de kans vrij groot dat je de verkeerde richtingen begint uit te lopen omdat je niet weet waar je heen moet, en ik spreek uit ervaring.

Stay Alive Het spel speelt zich af in een dag- en nachtcyclus. Overdag is alles normaal en hoef je niet echt uit te kijken voor dingen, maar als de nacht valt kun je maar beter op je hoede zijn. Dan zijn er namelijk meer vijanden op rooftocht, en zijn er meer gevaarlijkere beesten buiten, zoals de sabeltandtijgers en hollenleeuwen. Het noordelijke deel van de map is best een goed stuk dat de makers gecreëerd hebben. Dit deel is bedolven onder de sneeuw, maar je kan wel sterven aan zulke gure kou. Eens je jezelf in dit gebied begeeft, krijg je links op je scherm een koud-meter weergegeven, deze geeft aan hoelang je in de koud kan rondlopen voordat je sterft. Je kan deze meter ook weer bijvullen door naast een kampvuur of fakkel te gaan staan en jezelf op te warmen, hierdoor vult het redelijk snel terug bij. Heb je niet meteen vuur in zicht, dan kan je nog steeds één van je wapens aansteken, hierdoor stijgt de meter wel een stuk langzamer maar het lukt ook zeker wel. Op de afbeelding die ik hieronder heb geplaatst zie je de koud-meter niet aangezien ik toen al goed was geüpgrade en ik oneindig in de kou kon lopen, wat redelijk laat in het spel pas gebeurt.

Conclusie Des ondanks Far Cry Primal een spin-off game is in de reeks, is hij wel heel goed. De makers hebben echt een perfect prehistorisch leven kunnen schetsen, ze hebben zelfs een zelfverzonnen taal verzonnen dat je echt helemaal in de sfeer van het stenen tijdperk slingert. Is Far Cry Primal beter dan zijn collega’s in de reeks? Ja en nee. Deze game mag je eigenlijk niet vergelijken met andere in de reeks, want deze game is echt een stand-alone game, wat trouwens elke Far Cry is tot nu toe. Het is moeilijk om te vergelijken omdat er zoveel verschil op zit. Om te beginnen de wapens alleen al. Het spel is wel een beetje korter als Far Cry 3 en 4 bijvoorbeeld, maar niet om te zeggen dat het gigantisch veel korter is. Het fantastische aan het spel, dan spreek ik voor mij persoonlijk, is dat je nu bijna alle dieren kan temmen en voor je kan laten vechten, en dat je een paar beesten kan berijden en mee aanvallen. Het mindere is misschien wel dat het verhaal uit dun hout gezaaid is, maar op zich nog wel oké is. Wat dan wel een tegenvaller is, is dat de beesten waar je op wil jagen nooit op de aangegeven plek zijn dan de map het weergeeft, meestal staan die honderden meters verderop. Dat je de oerinstincten moet gebruiken om mensen en beesten op te sporen vind ik wel een uniek concept, alleen viel het wel tegen, aangezien je na een aantal meters het spoor al verliest, en zeker als je door hoog gras moet gaan. Je loopt vaak verkeerd omdat het spoor pas meters verderop verdergaat. Dit is zeker niet het eerste, en ook niet het laatste spel waar de zij-opdrachten redelijk repetitief aanvoelen. Zo, ik heb mijn portie oermens wel gehad voor nu en keer terug naar de moderne wereld, waar ik verder reviews kan schrijven voor jullie, want ja, in de prehistorie hebben ze natuurlijk geen computers om deze te schrijven.