Code Vein: Deluxe Edition

Joris Mertens (Soothsayer)
26 jan 2022
8 minuten om te lezen

Bijgewerkt op: 27 dec 2022

In een verhaal waar de rode draad letterlijk door bloed en aderen gevormd wordt, kruip jij in de huid van een revenant. Net als een vampier, heeft een revenant ook menselijk bloed nodig, niet om te overleven, maar om te voorkomen dat hij/zij verandert in een moordlustig monster. Wat revenants ook uniek maakt, is dat wanneer ze doodgaan, ze even later gewoon terug tot leven komen. Wetend dat er nog maar weinig mensen overblijven op de wereld, zorgt dit er helaas wel voor dat bloed snel heel schaars wordt. Hoe gaat jouw personage voorkomen dat hij/zij verandert in een monster?

Het concept van Code Vein’s verhaal is perfect materiaal voor een Souls-like game, want het typerende keer op keer doodgaan uit dit genre sluit perfect aan bij het bestaan van een revenant. Gelukkig heeft Code Vein niet enkel dat, maar ook vele andere elementen van een Souls-like game, wat het dus zeker een “volbloedig” lid maakt van het genre. Alsnog heeft Bandai Namco een unieke draai weten te geven aan de game wat nog nooit eerder was gedaan in een Souls-like game, namelijk dat Code Vein ook een anime game is. Je weet wel, Japanse tekenstijl, grote ogen, heldhaftige poses en een beetje seksueel getint. Net als vele, ben ik daar stiekem wel een fan van. Oké oké, we weten nu dat het spel bloed bevat, onder het Souls-like genre behoort en dat het een anime tekenstijl heeft, maar is het spel ook werkelijk goed? Laten we dat samen eens even uitzoeken.

Een Stippellijn Is Fijn Ik ga er geen doekjes om winden, bij ieders van Code Vein’s 14 chapters is de level design uitzonderlijk goed gedaan. (Allez ja, op één na dan toch. De kathedraal was precies gemaakt door Ubisoft met 2 knoppen, zijnde copy & paste.) Net als in andere Souls-like games moet je hier ook een weg zoeken doorheen een doolhof van gangen en paden die gevuld zijn met taaie “bloeddorstige” vijanden. Ook het openen van binnenwegen en het rusten bij kampvuren ontbreekt hier niet, al zijn de kampvuren in deze games eerder grote lichtgevende bloemen genaamd mistles. Een kleine toevoeging die mij geweldig heeft geholpen is de stippellijn die je ziet op de minimap, want deze geeft duidelijk aan welke gangetjes je al dan niet hebt bewandeld. Op deze manier geraak je heel moeilijk jouw oriëntatie kwijt.

BFF! Code Vein is los één van de makkelijkste Souls-like games die ik ooit gespeeld heb. Begrijp me niet verkeerd, er is altijd een zekere uitdaging aanwezig en de dood zal je ook vaak genoeg in de ogen kijken. Maar ik kan niet zeggen dat ik echt vaak moeite gehad heb met een volledig level. Voor spelers die liever genieten van een echt zware moeilijkheidsgraad kan Code Vein misschien een beetje tegenvallen. Anderzijds is deze game perfect voor mensen die vaak vast komen te zitten met andere Souls-like games. De reden waarom Code Vein minder uitdagend is ligt hoofdzakelijk aan het feit dat je echt veel verschillende passieve en actieve vaardigheden kunt vrijspelen. Als je er hier zoveel mogelijk van verzameld dan heb je voor elk terrein, elke vijand en elke boss battle wel iets dat goed werkt. Zo kan je bijvoorbeeld een fire resistance buff activeren vlak voor je een vuurvallei inwandelt, waardoor je geen schade neemt van de vlammen. Nog een reden waardoor dit spel makkelijker bevonden wordt is de aanwezigheid van een partner die altijd met je meeloopt. Je kan één van de personages van het verhaal kiezen, of je kan een noodoproep online versturen naar een andere speler die je dan komt helpen. Niet enkel leidt je partner de vijand af, deze deelt ook flinke schade uit en kan je reviven door een portie van zijn leven op te offeren. Voor mij bijvoorbeeld was Louis echt een “bloedbroeder!”

Bazige Beestjes En Bezige Baasjes Aangezien we het hier over een Souls-like game hebben moet ik natuurlijk ook even praten over de vijanden. Hier kan ik gelukkig veel goeds over zeggen aangezien er toch wel wat variatie aan monstertjes aanwezig zijn. Deze zien er niet enkel allemaal interessant uit maar hebben ook één voor één een aparte vechtstijl, wat telkens voor een nieuwe uitdaging zorgt. Hierdoor heb ik me doorheen de levels nooit echt verveeld. Wat de boss battles betreft, hoewel deze ook over een imposant en uniek uiterlijk bezitten, had ik gemiddeld slechts 2 à 3 pogingen nodig om ze uit te schakelen. Dit kan opnieuw een telleurstelling zijn voor de hardcore Souls gamers, maar ook weer een pluspunt zijn voor mensen die vaak vast komen te zitten. Een uitzondering hierop zijn de 2 hoofd antagonisten van het spel waarbij ik bij telkens toch minstens 10 pogingen nodig heb gehad. Vooral de eerste van deze twee haalde echt het “bloed onder men nagels” vandaan. Story-gewijs moet ik Code Vein een dikke duim omhoog geven want hoewel de boss battles talrijk zijn, voegen ze ieders iets toe aan de rode draad van het verhaal. Je gaat dus nooit denken “Hoe komt die hier terecht?” of “Wat heb ik jou misdaan?”.

Blood Codes & Blood Veils Je personage moet wel “bloedgroep” AB+ hebben want deze kan letterlijk van ieder ander personage bloed ontvangen, zijnde ofwel vriend of vijand. Beter nog, wanneer dat gebeurt speel je een nieuwe Blood Code vrij. In de foto hieronder kan je Blood Code Ishtar zien die ik van personage Cruz Silva heb ontvangen. Hiervan zijn er wel liefst 34 te vinden in heel het spel. Nu moet je beseffen dat je per Blood Code minstens 4 tot 12 abilities kan vrijspelen die variëren van passieve buffs tot combo attacks. Maar wat als je een bepaalde ability leuk vindt en toch liever met een andere Blood Code speelt? Geen probleem! Je kan bijna alle abilities masteren door er ze een tijdje te gebruiken of ze vrij te kopen met punten. Eenmaal je dit doet kan je de ability grenzeloos combineren met alle andere Blood Codes. Dit systeem zorgt ervoor dat je een oneindige hoeveelheid aan combo’s kunt creëren, waar ik persoonlijk echt zot van ben. Een minder goed uitgewerkt aspect van het spel zijn de Blood Veils wat eigenlijk de kostuums zijn in Code Vein. Deze gebruiken namelijk niet gewoon stats zoals in de meeste games maar bepalen ook de permanente scaling van jouw personage wanneer deze levelt. Wat dit zo rottig maakt is dat er nergens duidelijk beschreven staat welke stats er gaan stijgen bij het gebruik van de verschillende Blood Veils. In andere woorden, je hebt heel weinig controle over het upgraden van jou eigen stats.

Vergeet Me Nietje Om meer abilities van je Blood Codes te kunnen ontvangen ga je Vesitges moeten verzamelen die doorheen de chapters verstopt zitten. Deze moet je nadien in jouw hoofdkamp repareren door met Io te praten, een rondborstige dame die windels als kleren draagt. Nu telkens wanneer je Vestiges repareert kom je in een herinnering terecht van één van de vele personages, die ze vergeten zijn doorheen hun talrijke levens. Ik ga eerlijk zijn, deze zijn echt langdurig en “bloedsaai”. En als je nog herinnert hoeveel abilities er zijn, dan besef je nu vast ook hoe vaak je dit moet doen. Ik had het pas door na de twintigste keer maar deze scenes, ook al moet je hierin zelf bewegen, kan je dus skippen. Ik raad ten strengste aan dit altijd te doen.

Into The Depths Doorheen het spel kan je mappen vinden van de Depths. Dit zijn kleine extra levels waar je centraal begint aan een mistle (Souls-like kampvuur) en twee tot vier korte wegen moet bewandelen om sleutels te verzamelen. Aan het eind van die wegen vind je ook altijd een miniboss wat eigenlijk een doodgewone vijand is maar dan met een levensbalk en iets betere stats. Heb je alle sleutels, dan kan je een poort openen vlak bij de mistle waarachter zich een baas bevindt die je eerder in het spel al hebt verslaan. Gewoon om levels te stijgen hadden de Depths handig kunnen zijn, moest je de mappen eerder kunnen vinden. Helaas ben je telkens belachelijk overleveled als je aan één van de 12 Depths levels begint. Hierdoor vind je hier geen uitdaging maar een eenzijdig “bloedbad”. Waarom de Depths juist in het spel steekt, is mij een totaal raadsel.

Three Of A Kind Meestal geven wij van Efkes Kasse elke DLC van een spel een apart stukje in een review, maar dat ga ik nu niet doen aangezien de 3 DLC’s uit de season pass exact hetzelfde werken, gewoon op een ander gebied met andere bazen. Tot mijn spijt bevinden de DLC’s zich tussen de Depths mappen waar ik zonet niet veel lof voor had. Ze werken dus met hetzelfde principe, één mistle, twee tot vier wegen met telkens een sleutel, en een poort met een eindbaas achter. In andere woorden, de season pass levert geen extra stukken verhaal op wat een gemiste kans lijkt. Nu voor jullie denken “Wat een bloedzuigers!” moet ik wel bekennen dat ik de DLC-levels een pak leuker vond als de standaard Depths mappen. Niet enkel hebben deze wel een degelijk design gekregen, de vijanden en de mini-bosses zijn ook een pak interessanter. Daarnaast is de moeilijkheidsgraad ook gelijk aan dat van het laatste chapter van het hoofdverhaal waardoor je hier wel flink kunt levelen. Daarbovenop is de eindbaas van elke DLC ook niet zomaar een kopie maar echt een nieuwe unieke tegenstander. Een poging voor herspeelbaarheid heeft Bandai Namco hier ook gedaan want deze eindbazen kan je keer op keer opnieuw proberen met verschillende challenges zoals “Doe 10 attacks zonder levens te verliezen”. Mij heeft het niet vastgehouden maar misschien jullie wel.

Conclusie Over het algemeen is Code Vein een sterk afgewerkte Souls-like game met een unieke anime tekenstijl die zich vooral laat zien in de prachtige level design. Vooral de Blood Codes zijn een geweldige toevoeging die je toelaten om je speelstijl volledig aan te passen naar jou wensen. Ook het verhaal is zeer boeiend en brengt alle personages, zowel vriend als vijand, samen op een geloofwaardige manier. Waar Code Vein dan weer minder in uitblinkt zijn de extra’s zoals de herinneringen, de Depths en de DLC-levels. Gelukkig ben je totaal niet verplicht om één van deze dingen ooit te doen. Bekijk het dus zo, wat je niet kan negeren, kan je simpelweg skippen. Al moet ik wel even “bloedserieus” zijn en zeggen dat ik me mateloos heb gestoord aan de Blood Veils die bepalen hoe je stats scalen, want het is heel onduidelijk om te zien welke impact deze kostuums juist gaan hebben als je ze draagt. Wat de moeilijkheidsgraad betreft, deze is duidelijk makkelijker als de meeste Souls-like games maar nog steeds uitdagend. Dit kan zowel als een pluspunt als een minpunt worden beschouwd. Het hangt gewoon af van jouw persoonlijke voorkeur. Naar mijn ervaring is Code Vein één van de betere games in het genre die op het moment te spelen vallen, maar let op, de game weegt niet op tegen namen zoals Sekiro of Nioh. Het is in elk geval wel een perfect spel om jou honger voor Elden Ring alvast even te stillen, want we willen natuurlijk niet in een moordzuchtig wezen veranderen, toch?